Δεν θα το σκεφτείς για πολύ πριν τη συναντήσεις. Ξέρεις ότι θα είναι κάπου κοντά. Ούτως η άλλως στο ίδιο νησί πατάτε, στο ίδιο νησί "γεννηθήκατε"!
Θες να τη δεις μα μέσα σου φοβάσαι ακόμα, λίγο...φοβάσαι μήπως τα φαντάσματα που έφτιαξες πάρουν σάρκα και οστά. Παράλληλα όμως ξέρεις ότι είναι καλά κλειδωμένα στην ντουλάπα.
Έρχεται και σε βρίσκει, έρχεται γρήγορα σαν την μπόρα, κοιτάς τα μάτια της και βγαίνει ήλιος. Την αγκαλιάζεις. Φοβάσαι αλλά την αγκαλιάζεις.
Θα περάσετε μαζί πολλές ώρες, θα πιείτε καφέ, θα περπατήσετε, θα κάτσετε στα μέρη που παλιά καθόσασταν οι δυο σας, θα τραβήξετε φωτογραφίες και θα δείτε το ηλιοβασίλεμα..
Τότε θα νιώσεις την ανάγκη να κάτσεις στη ζεστή της αγκαλιά. Όπως τότε, παλιά... Και με δισταγμό θα το κάνεις, αυτή με δισταγμό πάλι θα σε δεχτεί. Και θα διατηρήσετε αυτή τη θέση για αρκετή ώρα.
Τώρα είναι ώρα να φύγει, για το καλό σου δεν πρέπει να μείνει κι' άλλο, τα φαντάσματα κλωτσάνε την πόρτα της ντουλάπας και ήδη έχει αρχίσει να ραγίζει... Την αποχαιρετάς φιλώντας τη στο μάγουλο και εκείνη σε κοιτάει με ένα χαμόγελο που δείχνει μια ιδιαίτερη ολοκλήρωση. Αυτή φεύγει και συ πριν κινήσεις για να φύγεις σκέφτεσαι...
"Τελικά, τελικά η αγάπη είναι ωραία και σε άλλες γεύσεις!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου