Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Λήθη

Μια ποιηματομορφή αλλά
μιας άλλης διάστασης δημιουργήθηκε
σ' αυτό τον τόπο αυτό το χρόνο,
διατηρητέα και θαυμαστή θα είναι
αυτούς τους καιρούς και τους 
επόμενους στα επόμενα πλήθη.
Διάλεξα τη λήθη για θέμα
τη λήθη των νεκρών, των ήσυχων
των αμήχανων κι ακίνητων 
παιδιών Του Θεού με τα χίλια
ονόματα που μας βλέπουν
και παραβλέπουν τους νόμους 
και τις τοποθετήσεις που φτιάχνουμε 
αφού αυτοί δεν τρώνε το μέλι 
απ' τις κυψέλες μας, ούτε το
νέκταρ, ούτε την αμβροσία 
για την οποία εμείς μαχόμαστε
και τη βάζουμε σε ταψιά και 
κόσμος γύρω παλεύει και 
παλεύεται γι' αυτή και γι' αυτά
και για τα άλλα τα 
παράξενα που το μυαλό του 
μυρμηγκιού δε συλλαμβάνει και
ίσως δε θέλει ενώ τα όρνεα
από πάνω κυκλικά γιορτάζουν
την αρετή της υπομονής και 
του αίματος αφού αν πεθάνουμε
εμείς δεν θα πεθάνουν αυτά,
αυτά βλέπουμε και βγάζουμε 
νύχια και αρματώνουμε τα
πλοία στην ανατολή.

Στην ανατολή γιατί εκεί
λένε γεννάται το φως που 
εμείς ποθούμε να σβήσουμε 
αλλά δεν ξέρουμε πως αυτό 
καίει τα σωθικά και παθαίνουμε
καρκίνο και βγάζουμε σπυριά
και τρέχουν οι πληγές
και γύρω μας τα μαδημένα 
πούπουλα από τα φτερά μας
μιας που προσπαθήσαμε 
όρνεα να γενούμε
απόψε, χτες και αύριο 
στο άγριο αυτό κλίμα να
τραφούμε απ' τα κουφάρια
μα αυτά μιλάνε άλλη γλώσσα
και επιτέλους βρήκα θέμα 
προς ανάλυση και κατάληξη 
σε άτοπο στον ήσυχο αυτό 
τόπο, στον ήσυχο αυτό χρόνο 
για το ήσυχο πλήθος και
τα πλήθη που θα έρθουν 
μετά στη σκυταλοδρομία 
του καφέ και του τσιγάρου 
και του σκατού, ναι καλά
ακούσατε, υπάρχει κι αυτό 
μες τη ζωή και το κρύβουμε 
καλά σαν πτώμα μιας 'βδομάδας
που βρωμοκοπάει τέσσερα
τετράγωνα πιο πέρα μα ρίχνουμε
αποσμητικά και τ' αποδέχονται
αυτοί οι καιροί και οι επόμενοι 
και τα επόμενα πλήθη. Λήθη.

23.11.11
Διμηνιό

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου